Dat minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken (OW) een ongekende wrok heeft tegen de vorige regering, is alom bekend. Dat mag en is niet vreemd wanneer je als bewindsman geen legacy kan opbouwen om op terug te kijken en mensen je steeds eraan herinneren welk werk jouw voorgangers wel hebben kunnen neerzetten. Echter doet de bewindsman vanuit zijn verbolgendheid elke keer weer een uitspraak waarbij hij niet bij stilstaat dat ie zichzelf belachelijk maakt.
De bewindsman probeert steeds zijn falen op politieke tegenstanders af te schuiven en dient critici van zijn beleid schuimbekkend van repliek wanneer zij hem met de waarheid confronteren. Het zijn niet de critici die aangaven dat zij het volk zullen straffen door trenzen en sloten niet op te halen.
Zo heeft Riad recentelijk in een interview verklaard dat hij in de afgelopen vijftig jaar geen poclain in zijn buurt heeft gezien. Hij gaf aan dat er tien mini poclains aangeschaft zullen worden om in de buurten de goten op te halen. Riad vergeet echter erbij te vermelden dat het ministerie voor ongeveer de helft van die 50 jaar onder beheer is geweest van de partij waaruit hij komt. Wat heeft de VHP dan in de periode Shankar, Venetiaan I, II en III en nu Santokhi uitgevoerd? Is Riad vergeten dat een VHP-minister uit het kabinet-Venetiaan 2005 veroordeeld is geworden voor corruptie op Openbare Werken?
De bewindsman probeert steeds zijn falen op politieke tegenstanders af te schuiven en dient critici van zijn beleid schuimbekkend van repliek wanneer zij hem met de waarheid confronteren. Het zijn niet de critici die aangaven dat zij het volk zullen straffen door trenzen en sloten niet op te halen. Het zijn niet de critici die zeiden dat kip duur is en wat er dan in vuilniszakken te zetten is. Sinds het aantreden van deze bewindsman staat Suriname er verwaarloosd bij; is de vuilophaal een groot fiasco; bermen overwoekerd door hoog wied en is hij er niet in geslaagd het probleem van de wateroverlast verder aan te pakken.
Er mogen dan hier en daar wat loopbruggen en trottoirs hersteld worden – vaak met medewerking van de particuliere sector – maar dat zijn taken die tot de reguliere werkzaamheden van Openbare Werken behoren. Maar wie kritisch is wanneer blijkt dat een loopbrug niet adequaat is hersteld, riskeert door de bewindsman naar de rechter gesleept te worden of wordt men telefonisch door loyalisten van zijn partij bedreigd. Dat Riad niet tegen kritiek kan, bewijst de rechtszaak die hij tegen een nieuwmedium aanhangig maakte toen hem erop werd gewezen dat hij hoofdverantwoordelijk is voor het feit dat confidentiële informatie was uitgelekt van een groot project. Ofschoon alles erop wees dat hij in het ongelijk stond, ging Riad hardhorend en eigenwijs als hij is verder met de zaak. Niet vreemd dat de rechter hem uiteindelijk grandioos op zijn plaats zette.
Waar de bewindsman zich ook steeds belachelijk mee maakt zijn zijn uitspraken bij de oplevering van bruggen dat de standaard kleur voor dit soort infrastructurele werken geelzwart is. Riad verwijst hiermee subtiel naar de kleur paars die enkele jaren terug was gegeven aan de brug over de Van Sommelsdijckskreek en welke hij net na zijn aantreden meteen geelzwart liet verven. Wat hem echter ontgaat is dat onder het kabinet-Venetiaan II de bruggen aan de Magentakanaalweg door het ministerie van Openbare Werken, toen onder beheer van de VHP, verschillende kleuren kregen alleen zodat de aangesloten wegen, Frederikshoopweg, Vierkinderenweg, Magentaweg, Hanna’sLustweg, Welgedacht A, B en C, herkenbaar konden zijn.
Zulke uitspraken van de bewindsman duiden er duidelijk op dat hij van aanpakken geen kaas heeft gegeten, maar eerder met het pareren van kritiek bezig is. Misschien moet Riad een kijkje langs de Indira Gandhiweg nemen waar sedert november van het vorig jaar de Spoorsloot in “Franse slag” is opgehaald, maar waar de opgehaalde rommel en wied al vanaf toen op de berm is gedumpt. Het lukt de mini poclain die vorige maand is ingezet maar niet de rommel op te ruimen. Zo gaat dit al een tijdje door totdat de Spoorsloot weer dichtgroeit en Riad een friend of family wederom aan het werk zet. Hetzelfde is het geval met het maaien van bermen, wat regulier onderhoud was tijdens de vorige regering. Thans maakt Riad met veel fanfare bekend dat er 200 brushcutters zijn ingezet omdat er nu (op weg naar de verkiezingen) geld beschikbaar is. Arme Riad!
