U heeft vast wel zo iemand meegemaakt: de buur met een imago waaraan niemand zich kan spiegelen. Een hoge dunk en minachtend tegenover anderen, maar zich altijd beter behandeld wil hebben. In mijn buurt hadden we zo’n persoon. De man kon moeilijk met de overige buren opschieten. De schuld van zijn gedrag schoof hij in de schoenen van anderen; slachtofferrol dus. Buurman kon het echter niet verkroppen toen zijn buren eens een groot festijn hielden en hem erbuiten lieten. Hij klaagde er nog lang over en deed overal zijn beklag dat hem een uitnodiging was onthouden. Want als er iets was, waarin hij uitblonk, was dat feesten met zijn vrienden en familie en pochen hoe beter hij was. Hij had anderen niet nodig, ze zouden wel zelf op de knieën bij hem komen. Maar die dag kwam niet en buur kon niet begrijpen dat hij het probleem was. Buur, yu sabi dat yu fayaaaa!
Wat hierboven staat, schetst de houding die de politieke partij VHP al enige tijd aan de dag legt en nu na de verkiezingen tot cultuur verheft. De partij heeft gemeend om in een bericht naar de media NDP-voorzitter en beoogd president Jennifer Simons ongefundeerd te beschuldigen van “polarisatie op te zoeken, verspreiden van vijandige retoriek en dulden van racistische uitlatingen van aanhangers”. Dit is geen verrassing van de VHP; wie anders van de partij verwacht, vergist zich deerlijk. Het is de inborst van de partij om onwaarheden de wereld in te sturen en zich vervolgens in te dekken dan wel in de slachtofferrol te kruipen. We hebben dat ervaren gedurende de periode voor, tijdens en na de verkiezingen van 2020. Daarna is het niet opgehouden. Integendeel ging de partij (zowel bestuur als leden) over tot het criminaliseren van de NDP (zowel bestuur als leden).
Nadat vervolgens de NPS en PL uit de regeercoalitie waren gestapt, moesten ook zij aan den lijve ondervinden wat de ware aard van de VHP is. De ABOP die nog deel van de coalitie bleef uitmaken, werd op subtiele wijze ondermijnd. Eenieder heeft weleens een ingezonden artikel van de VHP Mediacommissie of broodschrijver Idris Naipal onder ogen gehad, waarin de VHP wordt geprezen en alle anderen met de grond gelijkgemaakt. Echter, waar het hen steeds ontbrak, was af te rekenen met de etnische visie en zelfs racistische toon van hun aanhangers en zelfs leden van hun ministersteam. Ook president Santokhi voelde zich niet geroepen om hiertegen op te treden. Dat nu uitgerekend de VHP anderen ervan beschuldigt de polarisatie op te zoeken, is ronduit belachelijk. Er zou dus kostbare energie verloren gaan, om de VHP te proberen te overtuigen van de werkelijkheid.
De partij beweert nimmer de deur te hebben gesloten, maar vergeet dat haar voorzitter zowel na de verkiezingen van 2020 als voor de afgelopen verkiezingen van 25 mei is duidelijke woorden heeft aangegeven niet met de NDP in zee te zullen gaan. “Chan Santokhi, voorzitter van de VHP, heeft tijdens een partijvergadering in Para-Oost zondagavond nog een keer benadrukt dat samenwerken met de NDP uitgesloten is. “De NDP is geen optie voor de VHP, omdat den man no man regeer,” benadrukte Santokhi onder luid applaus van zijn aanhang.” Zo schreef Starnieuws op 6 mei 2019. De VHP heeft dit verslag nimmer ontkracht, wat alleen maar bevestigt dat het op waarheid berust. De resultaten van de afgelopen stembusgang zijn als een verrassing voor de partij aangekomen, aangezien zij zich al de koning te rijk rekende met last moment financiële uitgaven van de president waarover hij noch de minister van Financiën verantwoording wensen af te leggen. De minister heeft recentelijk nog de euvele moed opgebracht om de verantwoording voor de stijging van de wisselkoersen naar de inkomende regering te schuiven. Iets wat de aanstaande coalitie beslist niet uit de weg zal gaan. Immers, het volk heeft gekozen en er zal tekst en uitleg aan het volk gegeven worden.
Dat de VHP praat over “vijf jaar lang dagelijks overleg met de toenmalige NDP leiding over een vreedzame overgang”, bevestigt ook dat de partij toen het pad van polarisatie had gekozen en vanwege haar drang naar macht eerder het roer wilde overnemen. Zij had toen wel de tijd ervoor over om dagelijks in overleg te treden. Nu de rollen omgekeerd zijn, heeft VHP bewezen niet de partij te zijn welke zij predikt te zijn. Het ontbreekt haar volledig aan zelfreflectie. Zij herinnert zich haar eigen woorden niet meer, precies zoals president Santokhi tijdens zijn College Tour in Nederland door een student gevraagd werd: “Waarom heeft u niet naar u eigen woorden geluisterd?” Echter, een partij die op macht belust is en het volk dat haar heeft gekozen vervolgens straft, is niet in staat naar haar eigen woorden te luisteren en noch minder in staat aan zelfreflectie te doen. Alles wat fout gaat, is voor zo’n partij de schuld van eenieder daarbuiten. Dat is ook de manier waarop de VHP zich in de afgelopen vijf jaar heeft opgesteld. Het valt de VHP des te meer zwaar om de NDP te feliciteren met het resultaat van de afgelopen verkiezingen. Tot zover heeft zij slechts acties ondernomen om zich tegen de resultaten te verzetten in plaats van deze via haar officiële kanalen te erkennen.
De VHP moet weten dat er wel gesproken kan worden, maar tenminste over transitie. De aankomende regering kan niet bij een gepassioneerd station terugkeren noch blijven stilstaan. Het heeft dan niets met weigering te maken, maar met vooruitgaan, naar het doel dat men voor ogen heeft. Het volk heeft leiders nodig die een luisterend oor hebben, empathie tonen, politiek en bestuur voeren in belang van de samenleving, corruptie in woord en daad aanpakken en nepotisme, friends and family een halt toeroepen. Tegelijkertijd is de NDP zich ervan bewust dat de VHP niet zal blijven stilzitten en haar onwaarachtige campagnes onvermoeid zal voortzetten. Haar meest recente reactie in een poging NDP-voorzitter Jennifer Simons ongegrond aan te vallen, is het bewijs dat de VHP in de komende jaren alles uit de kast zal halen om politieke opponenten te criminaliseren. De NDP én de samenwerkende partijen zullen daarom het belang van de Surinaamse samenleving te allen tijde voorop moeten stellen. Alleen op die manier kunnen wij de weg van nationale ontwikkeling inzetten en niet het pad van verdeeldheid blijven bewandelen.
