Bewoners van het dorp Amakkakondre aan de Boven Suriname hebben de hoofdweg naar het dorp zelf verhard. Dit gebeurde na een initiatief van Ramon Main. Voor de mensen is dit een droom die werkelijkheid is geworden. Het begon volgens Main allemaal in 2024 toen hem het idee te binnenschoot: “Wat als we zelf de hoofdweg in mijn geboortedorp in het binnenland van Suriname zouden aanleggen?”
Main merkt op dat in veel landen de overheid dit soort werk doet. Maar het is volgens hem wat anders als je woont op een plek waar asfalt een zeldzaamheid is en waar de overheid afwezig is. “Dan kun je wachten of je doet het zelf”, aldus Main. Hij zegt dat hij het niet alleen wilde doen. Niet uit onvermogen, maar omdat samen iets doen krachtiger is dan solo succes. Hij begon vanuit Nederland met het activeren van mijn dorpsgenoten.
Er werd gestart zonder budget, maar menskracht was er wel. Iedereen in het dorp werd gevraagd om in zes maanden tijd het equivalent van €200 te sparen. Hoewel dit zeker voor de mensen in het binnenland een flink bedrag is, stemden velen in, omdat ze geloofden dat het echt iets kon veranderen.
Main vertelt verder: “Niemand van ons had ooit een weg aangelegd. Maar we hadden wél lef, gezond verstand en duidelijke afspraken. We leerden al doende, vroegen advies en werkten als een team. Materialen werden slim ingekocht bij leveranciers die tot diep in het binnenland konden leveren, met personeels- en bulkkorting.”
Vanuit Paramaribo moesten de materialen eerst 300 kilometer over de weg naar Atjoni, en vanaf daar de rivier op. Straattegels werden met de hand de boot in geladen én er weer uitgehaald in het dorp. Letterlijk elke steen. De weg werd met hand gebouwd, waarbij er dus geen machines aan te pas kwamen.
De initiatiefnemer zegt dat men het niet voor een loon deed. “Dit was geen project. Dit was een missie. Een daad van zelfredzaamheid. En een bewijs dat collectieve actie wérkt, zelfs zonder externe hulp. We stonden elke dag om 5 uur op en werkten door tot middernacht. Spierpijn, blaren en vermoeidheid waren standaard. Maar niemand gaf op. Want dit was méér dan een weg. Dit was ons verhaal, onze trots.”
Het werd begon met zeven mensen. Maar al snel deed het hele dorp mee – jong en oud. Main: “Wat ik daar zag, was pure gemeenschapskracht. En voor mij: échte leiderschap. Niet door voorop te lopen, maar door anderen te laten geloven dat zij het konden.” Vermeldenswaard is dat het dorp ook uit eigen initiatief de naam Amakkakondre in beton in de kleuren geel/blauw heeft geplaatst, wat al van een afstand te zien is.
Dat de weg er nu ligt is volgens de initiatiefnemer een teken van vertrouwen in wat mogelijk is als mensen het samen doen. “Je hoeft niet te wachten op toestemming om te bouwen aan de toekomst Soms begint verandering met één simpele vraag: Wat als wij het gewoon zelf doen?”, aldus Main.
