De idealen van zelfbeschikking, geloof in onszelf en gezamenlijke vooruitgang staan nog altijd recht overeind, precies zoals dat het geval was toen 45 jaar geleden de revolutie werd ingezet. De Nationale Democratische Partij (NDP) die in 1987, zeven jaar na de revolutie van 1980 eveneens vanuit de revolutiegedachte is ontsproten, heeft aan de vooravond van 45 jaar Revolutie traditioneel kransen gelegd op het Revo–plein en stilgestaan bij dit moment.
Hoewel de genoemde idealen er nog steeds zijn, dwingt de realiteit volgens partijvoorzitter Jennifer Simons tot actie. “We hebben de plicht om door te gaan. Niet alleen om het verleden te eren, maar om de toekomst van Suriname veilig te stellen”, sprak ze ferm. Simons riep de NDP en het Surinaamse volk op tot bezinning, eenheid en hernieuwde strijd voor de idealen van de revolutie.
Ze benadrukte tevens dat de partij het anders én goed moet doen, daar dit de laatste kans is. Volgens de politica krijgen de politiek en de NDP geen oneindige kansen. “Dit is de laatste kans. We moeten het anders doen. We moeten leren van het verleden, maar vooral vooruitkijken. Dit is het moment om te verenigen, om te bouwen, om te vechten voor het Suriname dat wij willen nalaten aan onze kinderen.”
Ook zei ze: “We hebben de plicht om door te gaan. Niet alleen om het verleden te eren, maar om de toekomst van Suriname veilig te stellen.” Hoewel Desi Bouterse als leider van de revolutie en grondlegger van de NDP er niet meer is, betekent het volgens Simons niet dat de strijd voorbij is. Integendeel moet de fakkel worden overgenomen en ervoor gezorgd worden dat de idealen waarvoor hij vocht niet verloren gaan.”
Ramon Abrahams, droeg zijn toespraak persoonlijk op aan de vorig jaar overleden voorzitter, erevoorzitter en gewezen revolutieleider: “Wij staan hier vandaag om een ode te brengen aan een grote revolutionair, een broeder, een kameraad die het grootste deel van zijn leven heeft gewijd aan Suriname. Het is belangrijk om eer te geven aan Desire Delano Bouterse als mens, fervent sporter, legerleider, volksleider, maar bovenal als gelovig en eenvoudig mens met een oprechte liefde voor Suriname.”
Volgens Abrahams zijn de progressieve militairen consequent doorgegaan met de idealen als leidraad bij de oprichting van de Vijfentwintig Februari Beweging. “En toen de Vijfentwintig Februari Beweging in 1987 moest overgaan in een politieke partij om mee te kunnen doen aan de verkiezingen zijn de pijlers van de revolutie evenzo meegenomen bij de oprichting”, aldus Abrahams.
Hij benadrukte dat de revolutie ervoor staat dat iedereen recht heeft op arbeid, onderwijs, zelfontplooiing, ontwikkeling, huisvesting, medische voorzieningen, betaalbaar voedsel, drinkwater, elektriciteit en recht op een goede oude dag. Het voortbestaan van de revolutie zal alleen gegarandeerd zijn als deze rechten veiliggesteld kunnen worden voor het volk.
